اگر شما ساكن نيمكره شمالي كره زمين هستيد از اين پس بايد در انتظار روزهايي گرم و بهاري باشيد. نخستين روز فصل بهار به نقطه اعتدال بهاري موسوم است.

براي اين كه بتوانيد بخوبي مفهوم اعتدال بهاري را متوجه شويد بهتر است بدانيد كه در هر روزي از سال زمين نسبت به محور چرخش خود و خورشيد در وضعيت متفاوتي قرار مي‌گيرد و بر اين اساس مقدار تابش نور خورشيد در قسمت‌هاي مختلف اين كره خاكي متفاوت بوده و فصول مختلفي از سال را در نقاط مختلف دنيا خواهيم داشت.

در دو نقطه اعتدالي يعني در نخستين روز فصل بهار و نخستين روز فصل پاييز زمين نسبت به محور چرخش خود در وضعيتي قرار مي‌گيرد كه موجب مي شود امواج نور خورشيد به‌طور مستقيم و عمود بر خط استوا بتابد و بر همين اساس تصور مي‌شود كه بايد در اين روز طول روز و شب برابر با هم باشد و 12 ساعت به طول انجامد مگر اين كه عوامل محدودكننده‌اي وجود داشته باشند كه وقوع چنين وضعيتي را امكان‌پذير نسازند.

اگر چه معمولا تصور مي‌شود كه يك سال 365 روز است اما حقيقت اين است كه به دليل تاثير عوامل مختلف نظير جاذبه طول سال نجومي در زمان‌هاي مختلف متفاوت خواهد بود.

به همين علت لحظه تحويل سال نو و يا نقطه اعتدال بهاري و حتي نقطه اعتدال پاييزي برحسب عوامل مختلف تاثيرگذار برمدت زمان يك سال نجومي اغلب از نظر روز و زمان از سالي به سال ديگر متفاوت خواهد بود و بنابراين هر سال لحظه تحويل سال نو نسبت به سال قبل چندين ساعت تغيير مي‌كند كه البته مدت زمان اين تغييرات براساس تغييرات نجومي محاسبه مي‌شود تا لحظه تحويل سال نو به طور دقيق مشخص شود.

همان طور كه مي‌دانيد زمين از محل خط استوا به دو نيمكره شمالي و جنوبي تقسيم شده است. خط استوا خطي فرضي است كه همانند كمربندي دور زمين را در محل اتصال اين دونيمكره در برگرفته است. نيمكره شمالي در شمال خط استوا و نيمكره جنوبي در جنوب اين خط فرضي قرار گرفته است.

نخستين روز فصل بهار در نيمكره شمالي، نخستين روز فصل پاييز در نيمكره جنوبي است. بر اين اساس مبدا آغاز سال نو روزي است كه خورشيد تا زمان عبور از نصف النهار به نقطه اعتدال بهاري رسيده باشد.

يك ماه نجومي عبارت است از فاصله زماني بين دو عبور متوالي ماه از مقابل يك ستاره ثابت و اين در حالي است كه ماه هلالي فاصله زماني بين دو مقارنه متوالي ماه و خورشيد است كه به عنوان مبناي تقسيم‌بندي زماني ماه‌هاي قمري استفاده مي‌شود.

در گذشته‌هاي دور براي محاسبه طول دقيق سال شمسي و قمري كه مبناي آن مقارنه ماه و خورشيد بود فاصله زماني بين دو انقلاب متوالي و يا به عبارت ديگر نخستين روزهاي فصول تابستان و زمستان و همچنين دواعتدال متوالي يا نخستين روزهاي فصول بهار و پاييزمحاسبه مي‌شد و براساس اندازه‌گيري متوسط فاصله زماني محاسبه شده در طي چندين سال متفاوت، طول سال شمسي نزديك به 365 روز محاسبه مي‌شود.

اما امروزه منجمان به ابزارهاي دقيقي براي پيش‌بيني وقوع پديده‌هاي نجومي كه در طول يك سال اتفاق مي‌افتد دست يافته‌اند كه براساس اطلاعات و داده‌هاي به دست آمده از آن، تقويم‌ها را تنظيم مي‌كنند.

منبع:كنجكاو